nazwa wsi topograficzna od isep – wyspa piaskowa, brzeg rzeki, notowana od 1462 r.
Isep, Ispu, isepski
Wieś założona w połowie XV w. (może około 1470 r.) przez właścicieli Szczepanowic na wyspie Dunajcowej, która powstała w wyniku zmian koryta rzeki i jej meandrowania. W 1461 r. proces Jana z Szczepanowic o grunta przyległe do wyspy z Janem z Pniowa plebanem wojnickim. Próbował nią zawładnąć Piotr Breński z Zamościa, ale w 1462 r. obronił jej własność Mikołaj ze Szczepanowic. Była własnością w 1470 r. Jana ze Szczepanowic, który założył na wyspie wieś, należącą do parafii w Jodłówce. W XVI w. należała do Chrząstowskich z Szczepanowic, aż do połowy XVII w. W 1663 r. doszło do procesu o dziesięciny dla kościoła wojnickiego. W 1664 r. właścicielem wsi jest Stanisław Porębski i Franciszek Łodziński. Ten ostatni występuje także w 1674 r. i w 1675 r. Wówczas folwark Zawodzie (niekiedy nazywany Dolnymi Szczepanowicami) utrzymali Chrząstowscy i dopiero w drugiej połowie XIX w. przeszedł on w ręce Żabów. Wówczas zbudowano parowy młyn, zniszczony w 1915 r. w trakcie działań wojennych. W 1536 r. Isep należał do Jakuba Błońskiego i liczył 1 kmiecia i 2 zagrodników, ale był tu młyn. W 1674 r. wieś należy do Franciszka Łodzińskiego. W 1703 r. wieś należy już do Mikołaja Łodzińskiego. W 1744 r. król powołał komisję do ustalenia granic między Wojniczem i Ispem oraz Szczepanowicami Dolnymi (Zawodziem). Dziedzicami tych wsi są wówczas Franciszek, Mikołaj i Ignacy Łodzińscy. W 1787 r. właścicielem Ispu był Kazimierz Petryczyn i wieś liczyła 6 domów, 198 morgów gruntu (w tym 159 morgów dworskich, 12 morgów kościelnych – prepozyta wojnickiego – i 27 morgów poddanych). W połowie XIX w., właścicielem wsi byli znów Łodzińscy. Od 1851 r. wieś została kupiona przez Wojciecha Serwatowskiego, ale już w 1852 r. jako właściciele pojawiają się Jordanowie z Błonia. W drugiej połowie XIX w. także Isep przeszedł w ręce Żabów. Do 1911 r. należał do Stanisława Żaby, a z jego rąk przeszedł do syna Borysa Żaby, który gospodarował do 1923 r. Do 1939 r. w tej roli występowała jego porzucona żona Maria. W 1939 r. włość przejął jej syn Jerzy Żaba. W 1918 r. wraz z Łukanowicami liczył 588 mieszkańców. Nieobjęty reformą rolną dwór, w 1950 r. rozsprzedano.
Wieś posiada energię elektryczną, telefony i gaz.
W 2002 r. oddano do użytku dom ludowy.
W 1924 r. wieś włączono do parafii wojnickiej, wraz z Zawodziem.
Znajduje się tutaj figura Najśw. Marii Panny Niepokalanej, na czworobocznym uskokowym cokole z piaskowca i sztucznego kamienia, na rozdrożu do Łukanowic, wykonana w 1953 r. w Bielsku-Białej, żelazne ogrodzenie wykonał Stefan Janicki z Wojnicza, wzniesiona z inicjatywy sołtysa Jana Surego bez wiedzy władz administracyjnych, wywołała konflikt polityczny.
W Ispie znajduje się zabytkowy starodrzew parku podworskiego, będący pomnikiem przyrody.
Liczba mieszkańców: 262
Powierzchnia: 226,91 ha
SOŁTYS: Bieniaś Monika
RADA SOŁECKA:
Bieniaś Marlena
Michałek Jacek
Sułek Dorota
Sutkowski Łukasz
