Nie wiadomo w jakich okolicznościach doszło do założenia nowego cmentarza, przy końcu ulicy Tarnowskiej. Pierwsze o nim wzmianki wiążą się z wybudowaniem w 1852 r. rodowej kaplicy Jordanów, której fundatorką jest Apolonia z Jordanów 1º voto księżna Woroniecka 2º voto Romanowa Jordanowa z Więckowic. Budowla została wzniesiona z cegły, tynkowana, z kryptą grobową w przyziemiu, z dwuspadowym dachem. Krótki prostokąt rzutu kaplicy zyskał przedłużenie w dwóch przybudówkach, jedna z frontu mieści wejście do kaplicy, druga z tyłu jest wejściem do krypty grobowej. Bogata architektura wystroju ścian, wykazująca wiele nawiązań do historycznych stylów, decyduje o różnorodności i wysokiej klasie zabytku. Główny akcent dekoracyjny położono na frontonie: w półkolistej arkadzie wejścia mieszczą się dwuskrzydłowe dębowe drzwi z 1878 r., zdobione postaciami św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty. Nad arkadą umieszczono pod koroną pięcioperełkową tarczę z rodowym herbem Jordanów – Trąby. W szczytowej ścianie umieszczono okno w kształcie rozety, nad nim wnęka z postacią św. Apolonii, patronki fundatorki. Również w ścianie szczytowej tylnej zostało umieszczone okrągłe okno w kształcie rozety. Wnętrze ma sklepienie „klasztorne” i mieści się tutaj ołtarz z Ukrzyżowaniem i Jerozolimą w tle. Neorenesansowe kolumny flankują ołtarz i podtrzymują dwa anioły, które adorują w gloriecie hryzmon (monogram Chrystusa, IHS). Na podstawach kolumn herb Jordanów Trąby i Woronieckich Korybut. Na ścianach bocznych dekorację kaplicy dopełniają freski: Pietà i Chrystus przychodzący na sąd, a nad wejściem anioł podtrzymujący banderolę. W sumie mamy dobry przykład kultury polskiego dworu z tego czasu. W 1993 r. została przekazaniem przez Marię z Jordanów Lastowiecką do użytku parafii.